Μπορεί να με πείτε τρελή αλλά σκεφτόμουνα χτες το πόσο μου έχει λείψει το κρύο॥ Όχι δεν έχω έντονες μαζοχιστικές τάσεις απλά είναι τόσα τα όμορφα πράγματα που το συνοδεύουν που αν το σκεφτεί κανείς σου δίνει κίνητρα να το επιθυμείς!
Πρώτα από όλα μόλις ανάψουν τα καλοριφέρ ανάβει και το τζάκι και αυτό σημαίνει βράδια με κρασάκι, σουβλάκια στα κάρβουνα, ταινίες και επιτραπέζι.α αλλά και πρωινούς καφέδες που προσπαθείς να ξεχωρίσεις τι σε γεμίζει περισσότερο, η μυρωδιά του αχνιστού καφέ σου η το άρωμα που δίνει το ξύλο καθώς τριβελίζεται στις φλόγες। Μετά είναι τα ρούχα, τα απαλά κασμίρ που αγκαλιάζουνε το σώμα σου τις μέρες και τα εξαντρίκ δερμάτινα και παλτό που κρύβουνε τα αέρινα ντυσίματα της νύχτας। Και αυτές οι νύχτες॥ που αφήνεις το χώρο τριγύρω σου να ναι κρύος και χουρχουλιάζεις μέσα σε ένα ζεστό πάπλωμα που σ'αγκαλιάζει όπως ο πιο τρυφερός σου εραστής, σκεφτείτε το λιγάκι! Για χιόνι δε μιλάω καν, για εκείνα τα πρωινά δηλαδή που ξυπνώ αξημέρωτο να πάω για ιππασία και οι οπλές του αλόγου πατάνε μαλακά το χιονισμένο χώμα καθώς πέρονυν ταχύτητα και καταλήγουν να τρέχουν ξέφρενα μέσα σε σουρεαλιστικά τοπία που θυμίζουν πίνακες κάποιου αφηρημένου ζωγράφου που αγαπά τις αποχρώσεις του λευκού।
Είναι λοιπόν να μη μου λείπει ο χειμώνας?