Πρωί πρωί Δευτέρας και η πίεση μου ανέβηκε στο 25!! Διαβάζοντας το email μου έπεσα πάνω σ'αυτό το άρθρο που μου στήλανε.. Τελικά ή αυτοί που φτιάχνουν τους νόμους είναι για κρέμασμα ή απλά θέλουν να μας στήλουν στο εξωτερικό μια ώρα αρχίτερα!!! Αξίζει να το διαβάσετε με συνοδεία υπογλώσσιου -ειδικά όσοι είστε σαν και μενα κάτω των 25 ή είναι τα παιδιά σας..-

Αλλαγές στους μισθούς για τους νεοεισερχόμενους, μειώσεις στις αποζημιώσεις απόλυσης και αύξηση του ορίου των απολύσεων φέρνει ο πρόσφατος νόμος του υπουργείου Εργασίας, που αλλάζει τα δεδομένα στην αγορά εργασίας.

Μισθοί νεοεισερχόμενων

Ειδικότερα, οι μισθοί για τους νέους κάτω των 25 ετών διαμορφώνονται στα 628 και 591 ευρώ το μήνα, μεικτά. Με τα νέα μέτρα οι εργοδότες που προσλαμβάνουν νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας ηλικίας κάτω των 25 ετών θα τους αμείβουν με το 84% του κατώτατου βασικού μισθού ή ημερομισθίου όπως αυτό ορίζεται κάθε φορά από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, και αυτοδικαίως θα εντάσσονται σε πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για την επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών που βαρύνουν τους νεοπροσλαμβανόμενους και αφορούν σε όλους τους κλάδους κύριας ασφάλισης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Ενώ για νεοεισερχόμενους κάτω των 21 ετών , οι εργοδότες θα καταβάλουν μισθό που αντιστοιχεί στο 80% του κατώτατου βασικού μισθού αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει ότι αντί του κατώτατου βασικού μισθού των 739,57 ευρώ καθιερώνεται μηνιαία αμοιβή 621,3 ευρώ για νέους έως 25 ετών και μηνιαίος μισθός 591 ευρώ για εργαζομένους έως 21 ετών.

 Μικρέ μου πρίγκηπα . . .

Η Αλεπού κοίταξε το Μικρό Πρίγκηπα, για πολύ ώρα.

-Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με! είπε.

-Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.

-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.

-Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…

Την επόμενη μέρα ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.

-Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…Χρειάζεται κάποια τελετή.

-Τι πάει να πει τελετή; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.

-Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες. Υπάρχει, για παράδειγμα, μια τελετή στους κυνηγούς. Χορεύουν την Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι υπέροχη μέρα. Πάω και κάνω βόλτα ίσαμε τ’ αμπέλι. Αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, οι μέρες θα έμοιαζαν σαν όλες, κι εγώ δε θα είχα ποτέ διακοπές.

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:

-Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Τι κέρδισες λοιπόν;
-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.

Έπειτα πρόσθεσε.

-Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.

-Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.

-Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.

Και ξαναγύρισε στην αλεπού:

-Αντίο, είπε…

-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.

-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.

-Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.

-Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.

-Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…

-Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου… Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται…

" Τα ουράνια τα μεταξωτά, τα χιλιοπλουμισμένα θα ήθελα κάτω από τα δυό σου πόδια να τα απλώσω॥Πάτα ελαφρά γιατί πατάς επάνω στα όνειρα μου"

Γειτς

Μπορεί να με πείτε τρελή αλλά σκεφτόμουνα χτες το πόσο μου έχει λείψει το κρύο॥ Όχι δεν έχω έντονες μαζοχιστικές τάσεις απλά είναι τόσα τα όμορφα πράγματα που το συνοδεύουν που αν το σκεφτεί κανείς σου δίνει κίνητρα να το επιθυμείς!
Πρώτα από όλα μόλις ανάψουν τα καλοριφέρ ανάβει και το τζάκι και αυτό σημαίνει βράδια με κρασάκι, σουβλάκια στα κάρβουνα, ταινίες και επιτραπέζι.α αλλά και πρωινούς καφέδες που προσπαθείς να ξεχωρίσεις τι σε γεμίζει περισσότερο, η μυρωδιά του αχνιστού καφέ σου η το άρωμα που δίνει το ξύλο καθώς τριβελίζεται στις φλόγες। Μετά είναι τα ρούχα, τα απαλά κασμίρ που αγκαλιάζουνε το σώμα σου τις μέρες και τα εξαντρίκ δερμάτινα και παλτό που κρύβουνε τα αέρινα ντυσίματα της νύχτας। Και αυτές οι νύχτες॥ που αφήνεις το χώρο τριγύρω σου να ναι κρύος και χουρχουλιάζεις μέσα σε ένα ζεστό πάπλωμα που σ'αγκαλιάζει όπως ο πιο τρυφερός σου εραστής, σκεφτείτε το λιγάκι! Για χιόνι δε μιλάω καν, για εκείνα τα πρωινά δηλαδή που ξυπνώ αξημέρωτο να πάω για ιππασία και οι οπλές του αλόγου πατάνε μαλακά το χιονισμένο χώμα καθώς πέρονυν ταχύτητα και καταλήγουν να τρέχουν ξέφρενα μέσα σε σουρεαλιστικά τοπία που θυμίζουν πίνακες κάποιου αφηρημένου ζωγράφου που αγαπά τις αποχρώσεις του λευκού।
Είναι λοιπόν να μη μου λείπει ο χειμώνας?

Η ιστορία της πριγκίπισσας

Η μικρή πριγκίπισσα νόμιζε πως είχε βρει το πρίγκιπα.. μπορεί καμιά φορά να θύμιζε περισσότερο το δράκο έτσι όπως θύμωνε και εκνευριζόταν αλλά υπέθετε πως έτσι πρέπει να είναι οι πρίγκιπες..και πως η πολύ συναναστροφή με δράκους τους κάνει και αυτούς λίγο άγριους. Η μαμά της η βασίλισσα της είχε πει πως οι πρίγκιπες σου ανοίγουν τη πόρτα στην άμαξα, βλέπουν πότε τέλειωσε η πριγκιπική σου μπύρα και σου παραγγέλνουν και φυσικά σε κάνουν να νιώθεις αυτό που είσαι...δηλαδή πριγκίπισσα!

Ο δικός της πρίγκιπας βέβαια πρέπει να είχε κρίση ταυτότητας ή να είχε χάσει όταν ήταν μικρός τον Οδηγό Χρήσης Πριγκιπισσών ( κάτι σαν το Savoir Vivre σε πιο αυστηρό!!)οπότε δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά και η μικρή πριγκίπισσα πίστευε πως απλά κάτι τον εμπόδιζε μέσα του να ξεδιπλώσει την πριγκιπική του φύση γιατί φοβόταν μην πληγωθεί. Έτσι παρόλο που θα ήθελε ο πρίγκιπας να της δείχνει την αγάπη του και πιστεύοντας πως την ένιωθε απλά δε μπορούσε να τη δείξει, αυτή του έκανε όλα τα χατίρια. Είχε διώξει ακόμα και τη μαγείρισσα του παλατιού για να του μαγειρεύει η ίδια, ενώ τον φρόντιζε μετά από τις μάχες του με τους δράκους καλύτερα και από νοσηλεύτρια.. Γιατί του έλουζε τις πληγές με την αγάπη της και του χάιδευε τον εγωισμό με τα φιλιά της.
Καθώς οι μήνες περνούσαν ο πρίγκιπας της όμως αντί να γλυκαίνει απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από κοντά της. Περνούσε περισσότερη ώρα με τους ιππότες του πότε συζητώντας μερόνυχτα ατελείωτα για τα αλλοτινά τους κατορθώματα και πότε θαυμάζοντας τη Στρογγυλή Θεά. Η πριγκίπισσα νιώθοντας παραμελημένη προσπάθησε σπάζοντας κάθε πρωτόκολλο να ξανακερδίσει τον πρίγκιπα της και να τον πείσει να της δείξει την αγάπη του. Άρχισε να του προτείνει να κάνουν πράγματα και εγκατέλειψε τους χορούς του βασιλιά για να περνάει πιο πολύ χρόνο με τον πρίγκιπα της προσπαθώντας να τον παρασύρει ξανά στην αγκαλιά της με φιλιά και χάδια.
Ο πρίγκιπας της όμως όσο αυτή προσπαθούσε τόσο περισσότερο απομακρυνόταν και για πρώτη φορά η πριγκίπισσα αντίκρισε το ενδεχόμενο ο πρίγκιπας της να μην φοβόταν να της δείξει την αγάπη του, απλά να μην την ένιωθε. Πανικόβλητη προσπάθησε να του μιλήσει, να διεκδικήσει την αγάπη του και να του πει να μη φοβάται..
Εκείνος όμως τρόμαξε από τα λόγια της παραπάνω. Εκεί που η πριγκίπισσα ζητούσε αγάπη ο πρίγκιπας έβλεπε μόνο την απογοήτευση καθρεφτισμένη στα μάτια της. Εκεί που του έλεγε πως δε θέλει να τον αλλάξει ούτε να τον κάνει να παραμελήσει τους ιππότες του αλλά μόνο να την κάνει να νιώσει ξανά σημαντική εκείνος έκλεινε τα αυτιά του και ζητούσε χρόνο να σκεφτεί.
Της είπε πως θα έφευγε μακριά από το παλάτι για λίγες μέρες γιατί αφού δε μπορούσε να την κάνει ευτυχισμένη έπρεπε να σκεφτεί τι θα ήταν το καλύτερο τόσο για αυτόν όσο και για εκείνη με την κατάσταση τους. Εκείνη του είπε πως ήταν τα μικρά που την κάναν ευτυχισμένη, πως δε χρειαζόταν χρόνο και πως ήθελε μόνο να νιώσει την αγάπη του. Αυτός όμως ανένδοτος μάζεψε τη πανοπλία του και έφυγε λέγοντας πως το κάνει για το καλό της για να βελτιώσει την κατάσταση.
Ανίκανη η πριγκίπισσα να αντιδράσει από το σοκ αφού κανένα πριγκιπικό εγχειρίδιο δεν την είχε προετοιμάσει για αυτό το ενδεχόμενο, τον είδε να απομακρύνεται χωρίς να πει τίποτα, με τα μάτια της δακρυσμένα τον χαιρέτησε και περίμενε να γυρίσει. . . .





Η ιστορία συνεχίζεται...

Black & White

Άρυθμα αυξομοιονόμενοι καρδιακοί σφυγμοί και ένα ελαφρύ συναίσθημα σκοτοδίνης.. Κάπως έτσι ένιωθα από το μεσημεράκι της Παρασκευής. Βλέπεις στις 7 είχα ραντεβού να κάνω το τατουάζ μου, ένα φιόγκο φτιαγμένο με πεντάγραμμο και κεντραρισμένο πάνω σε ένα κλειδί του σολ. Όταν είχα δει το σχέδιο τελειωμένο ήξερα πως ήταν το σχέδιο μου, μετά πάλι όταν σκέφτηκα το μέγεθως έπαθα κρίση πανικού και μείωσα τη κλίμακα του στο μισό.
'Οσο περνούσε η ώρα προς το απόγευμα τόσο περισσότερο δεν ήξερα αν θέλω πραγματικά να το κάνω. Αν με μπλόκαρε ο φόβος του πόνου ή της μονιμότητας. Στη ζωή μου τυχαίνει τα περισσότερα πράγματα να αλλάζουν γρήγορα, να εναλλάσσονται και έχω μάθει να ζω μέσα στις γρήγορες αλλαγές. Σχέδια, καταστάσεις και συναισθήματα έρχονται και φεύγουν με ιλλιγγιώδη ρυθμό. Λέω πως με ενοχλεί, κατά βάθος το έχω συνιθίσει. Ίσως υποσεινήδητα να έψαχνα ένα σταθερό σημείο με το τατουάζ μου, κάτι που θα μου θυμίζει πως δεν είμαι μόνο λόγια , πως είμαι ικανή να πραγματοποιήσω όλα αυτά που κατά καιρούς λέω, θέλω , ονειρεύομαι. Ίσως ακόμα ήταν και μια απάντηση για άτομα που δεν με είχαν ικανή, που δε πιστεύαν τόσο σε μένα και με ανάγκασαν να πιστέψω εγώ. Τον τελευταίο καιρό σχεδόν νιώθω πως έχω χάσει τον εαυτό μου, έχω αλλάξει τόσο τα θέλω μου για να ταιριάξουν με τα θέλω των ανθρώπων που αγαπάω, του ανθρώπου που είμαι ερωτευμένη που ήθελα κάπως να επιβεβαιώσω στον εαυτό μου πως είμαι ακόμα εγώ και πως δεν έχω ξεχάσει..
Η ζωή έχει την ένταση που της δίνεις τελικά..


Το μόνο που ήθελα ποτέ έιναι να με αγαπάνε οι άνθρωποι για αυτό που είμαι. Το μόνο που κατάφερα ως τώρα είναι να αλλάζω για να πλησιάσω αυτό που θέλουν χωρίς αυτό να μπορεί ποτέ να με κάνει χαρούμενη. Πρέπει να το αγαπήσω αυτό το τατουάζ, αρκεί μόνο να με αφήσουν...

Pleased to meet you..

Κλέβοντας τον τίτλο από 2 τραγούδια ένα των Rolling Stones και ένα των James σας υποδέχομαι στο μουσικό μου σπίτι.. Από μικρή μπορώ να συνδέσω κάθε σημαντική στιγμή της ζωής μου με ένα τραγούδι, ένα συγκρότημα, ένα μουσικό ρεύμα που πέρα από νότες παρέσερνε και εμένα μέσα από συναισθηματικά ανεβοκατεβάσματα και ταξίδια.
Για μένα μουσική σημαίνει κίνηση, πάθος, συναίσθημα, ζωή.. Αν το σκεφτεί κανείς μέσα από τη μουσική μπορεί κανείς να κάνει την πιο φτηνή ψυχανάλυση της ζωής του. Μόνη προϋπόθεση? Να αφήσεις τις νότες να σου πουν την ιστορία τους. Πάντα υπάρχει μια μουσική ιστορία που γράφτηκε για εσένα.

Για αρχή λοιπόν επιλέγω το Pleased to meet you των James ομώνυμο με το album που κυκλοφόρησαν το 2001 και φιλοξενεί πέρα από το ίδιο και κάποια από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια των James όπως το Getting away with it και το Senorita. Το συγκεκριμένο κομμάτι με τον underground ήχο του και τον πολύ δυνατό του στίχο αποτελεί την αποκάλυψη κάποιου για τον εαυτό του, την έκθεση της πραγματικής του πλευράς προς τα έξω η οποία είναι γεμμάτη από φόβους και ανασφάλειες και ταυτόχρονα αποτελεί πρόσκληση για να γνωρίσει κανείς τον πραγματικό του εαυτό και να τον βγάλει προς τα έξω. Στα πλαίσια μιας γνωριμίας μια τέτοιου είδους αποκάλυψη αποτελεί περισσότερο ρίσκο παρά οτιδήποτε άλλο αφού είναι πολύ πιο εύκολο να σε απορίψει κάποιος όταν σε νιώθει ρευστό και ανασφαλή παρά όταν σε νιώθει συμπαγή και ανεξάρτητο.

Στίχοι-->

Scared to be alone Φοβάμαι να μήνω μόνος
Frightened of the dark Με τρομάζει το σκοτάδι
Everything's too much Τα πάντα είναι παραπάνω από όσο αντέχει
For a boy out of touch with his Ένα αγόρι που δεν είναι σε επαφή με

feelings τα συναισθήματα του

I must be to blame Εμένα πρέπει να κατηγορήσουν
I must be at fault Εγώ πρέπει να φταίω
I believe I'm never good enough Πιστεύω πως δεν είμαι αρκετά καλός
To shine a light that lingers Για να εκπέμψω ένα φως που θα αντέξει

I have witnessed starbursts in your coal Έχω δει εκρήξεις αστεριών μέσα στα
black eyes μάυρα σαν κάρβουνο μάτια σου
I am what I try to deny Είμαι ότι προσπαθώ να αρνηθώ
I have seen the serpent coiling set Έχω δει το ερπετό να κουλουριάζεται
to strike έτοιμο να επιτεθεί
And love is the usual disguise Και η αγάπη αποτελεί τη συνιθισμένη του

μεταμφίεση
Pleased to meet you Χαίρω πολύ
Where you from Από που είσαι
And what's your name? Πως σε λένε?

Never came alive Ποτέ δεν ένιωσα ζωντανός
Never cut the cord Ποτέ δεν έκοψα τη χορδή
Nothing is too much for a boy out of Τίποτα δεν είναι παραπάνω από όσο αντέχει
touch ένα αγόρι που δεν είναι σε επαφή με τα
With his feelings συναισθήματα του

Worshipping the moonshine Λατρέυοντας τη λάμψη του φεγγαριού
Skinning up the grapevine Σκίζοντας το αμπέλι
I don't have a plan where I'm going Δεν έχω σχέδιο για το που πάω
I just follow my fingers Απλά ακολουθώ τα δάχτυλα μου

I will be the burning man Θα μαι αυτός που καιόμενος θα
To grace these times δοξάσει αυτή την εποχή
I am what I try to deny Είμαι αυτό που προσπαθώ να αρνηθώ
I reflect the same eyes looking Αντικατοπτρίζω τα ίδια μάτια που
back at me με κοιτάνε πίσω
And love is the only reply Και η αγάπη αποτελεί τη μόνη απάντηση

Pleased to meet you Χαίρω πολύ
Where you from Από που είσαι
And what's your name? Πως σε λένε?

We're more than enough Είμαστε παραπάνω ικανοί από ότι χρειάζεται
Dead Ringers Νεκροί δακτυλιοτές

Pleased to meet you Χαίρω πολύ
Where you from Από που είσαι
And what's your name? Πως σε λένε?

Δεν είναι τυχαίο πως στη Θεσσαλονίκη πέρσι το καλοκαίρι αντί για μια έγιναν 3 συναυλίες των James.
Pleased to meet you λοιπόν . . . .